Month: December 2025

Minsan, iniisip kong ang buhay namin ay parang luma at gasgas na pelikula: paulit-ulit, predictable, at madalas ay mas maitim kaysa maliwanag. Ako si Ana—dalawampu’t walong taong gulang, nagtatrabaho bilang …

ANG GABING NAREALIZE KO NA AKO PALA ANG PANGARAP NI MAMA — Isang Tapat na Pag-amin Mula sa Anak na Napigilang Sumuko, Kwento ng Maliliit na Sakripisyo, Mga Luha sa Kusina, At Ang Munting Tagumpay na Bunga ng Edukasyon, Pag-ibig, at Pagkakaisa ng Pamilya. Read More

Lumaki akong sanay sa ingay ng ulan na tumutulo mula sa butas ng bubong, sa amoy ng lumang kawayan na nababad sa tag-ulan, at sa malamlam na ilaw ng mumurahing …

ANG GABING NAINTINDIHAN KO KUNG BAKIT HINDI SUMUKO SI MAMA AT KUNG PAANO NAGBAGO ANG BUHAY KO DAHIL SA MGA LUHA, SAKRIPISYO, AT TAHIMIK NA PAGMAMAHAL NA HINDI KO NOON NAPANSIN Read More

Hindi ko malilimutan ang amoy ng kape sa aming maliit na kubeta—mga kahong pinaglagyan ko ng gamit at pagkain para lang magkasya. Ako si Mara, tatlumpu’t dalawang taong gulang, iniwan …

ANG ARAW NA NAREALIZE KONG HINDI PALA AKO NAG-IISA — Isang tahimik na gabi na puno ng luha, telepono at lumang litrato ang nagbukas ng pintuan ng pagkaka-ayos, pagbabayad ng mga pagkukulang, at muling pag-asa: kwento ng mag-ina, sakripisyo, at pagtataas ng dignidad sa gitna ng kahirapan. Read More

Nung bata pa ako, nagising ako tuwing bago sumikat ang araw. Sabay kami ni Mama sa paghahanda ng maliit na tindahan—pandesal, kapeng mainit, at mga lumang tsinelas na puwedeng ipahiram. …

Ang Araw na Natuto Ako na May Pag-ibig sa Aking Sarili—Ang Nakaraan ng Isang Anak ng Manggagawa na Nasubok ng Gutom, Paghamak, at Pagkakawalay Ngunit Tinubos ng Sakripisyo ng Ina, Edukasyon at Pag-asa na Nagbalik ng Pamilya at pagmamahalan tunay Read More