Sa gilid ng palengke, sa ilalim ng isang lumang trapal, nakatira si Mico, pitong taong gulang, payat, at madalas walang kain. Palaboy siya mula nang pumanaw ang kanyang ina dahil sa sakit, at iniwan naman sila ng kanyang ama ilang taon na ang nakalipas.
Sa kabila ng hirap, mabait ang bata. Hindi siya nagnanakaw kahit gutom, at palagi niyang sinasabing:
“Babalik pa rin ang kabutihan, kahit gaano kalayo.”
Isang umaga, habang naglalakad siya sa kalsada, may napansin siyang itim na bagay malapit sa kanal — isang mamahaling wallet, makintab, makapal, at halatang pag-aari ng mayaman.
Nang buksan niya ito, halos hindi siya makahinga.
May mga bundle ng pera, credit cards, at ID. At ang picture sa loob — isang matanda, naka-suit, mukhang foreigner.
“M-malaki ’to…,” bulong niya habang nanginginig.
Isang boses ang nagsabi sa kanya mula sa loob:
“Pwede ko na sigurong ibili ng pagkain ’to…”
Pero agad niyang tinakpan ang bibig niya, galit sa naisip.
“Hindi akin ’to. Hindi ako magnanakaw,” sabi niya sa sarili.
ANG PAGHAHANAP SA MAY-ARI
Nakita ni Mico ang address sa ID. Isang malaking hotel — pinakamahal sa lungsod. Naglakad siya nang dalawang kilometro, pawis, bitbit ang wallet na halos mas malaki pa sa kanya.
Pagdating niya sa entrance, agad siyang hinarang ng guard.
“Bawal ang batang palaboy dito.”
“Ate… Kuya… ibabalik ko lang po ’to. Wallet po ng mayaman.”
Tumawa ang guard.
“Oo na, oo na. Ilabas mo nga ’yan.”
Inilabas ni Mico ang wallet. Lumingon ang guard — nagulat. Totoong mamahalin. Tumawag agad ang manager.
Ilang minuto pa, may lumabas na matandang foreigner, naka-cane, nakakurbata pero may pagod sa mata. Siya si Mr. Harrison, isang milyonaryong businessman na matagal nang may hanap-buhay sa Pilipinas.
Nang makita niya ang wallet, napaiyak siya at agad lumuhod sa harap ni Mico.
“Oh God… You found it… This wallet… this is everything I have left of my family…”
Nanigas si Mico.
Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang mahalaga iyon.
ANG NAKAKAGULAT NA HILING
“M-mister… sa inyo po talaga?” tanong ni Mico.
“Yes, son… thank you. Name your price. I will pay you anything. Money, toys, food… anything you want.”
Nagulat ang lahat ng staff.
Millionaire offering anything to a street boy — bihira, napakahiwaga.
Tumingin si Mico sa wallet.
Tumingala siya sa matanda.
Tumingin siya sa mga taong nakapaligid.
At dahan-dahan siyang ngumiti.
“Hindi po pera ang gusto ko…”
Nagtinginan ang lahat.
Napakunot ang noo ng matanda.
“No money? Then what do you want, son?”
Huminga nang malalim si Mico, at sa unang pagkakataon, nagsalita siya mula sa pinakamasakit na bahagi ng kanyang puso:
“Gusto ko lang po… ng yakap.”
Tahimik ang lahat.
Napatulala ang manager, ang guard, ang mga staff.
Pati ang matanda — natigilan.
“A… hug?” nanginginig ang boses ni Mr. Harrison.
Tumango si Mico, halos umiiyak.
“Hindi ko po natandaan ang huling beses na may yumakap sa akin.”
Parang tinamaan ng kidlat ang matanda.
Bagama’t milyonaryo siya, wala siyang sariling anak. Pumanaw ang asawa, at nag-iisa siyang naglalakbay at nagnenegosyo.
At ngayon, naririto ang isang batang palaboy, humihiling ng yakap — isang bagay na hindi mabibili ng pera.
Lumuhod ang matanda, binaba ang tungkod, at dahan-dahang niyakap si Mico.
Mainit.
Totoo.
Puno ng pag-aalaga.
Nang maramdaman iyon ni Mico, bumuhos ang luha niya.
“Salamat po…”
At doon, hindi rin napigilan ng matanda ang umiyak.
ANG PAGBABAGO
Kinabukasan, nagpa-press conference ang hotel. Nakita ng buong bansa ang larawan ni Mr. Harrison na yakap si Mico.
Inilahad niya ang pangyayari.
At nang tanungin siya ng media:
“Sir, why did you cry when the boy asked you for a hug?”
Tinignan niya ang camera at nagsabi:
“Because that child… reminded me of something I lost —
the chance to love… and to be loved.”
Sa araw ding iyon, inanunsyo niya ang isang bagay na ikinagulat ng lahat:
“I’m adopting him.
From today on… Mico will never walk alone again.”
Halos mapasigaw ang media sa gulat.
Si Mico — ang dating batang palaboy, ulila, gutom, walang pangalan sa lipunan — ay biglang nagkaroon ng pamilya.
Hindi dahil sa pera.
Hindi dahil sa swerte.
Kundi dahil pinili niyang maging mabuti sa panahong madaling maging masama.
