ANG LUMANG TSINELAS NA NAGHATID NG PANGARAP: BATA NA NAGLAKAD SA PUTIK, NGAYON MAY SARILING KUMPANYA
BATA PA LANG AKO, SANAY NA AKO SA PUTIK.
Araw-araw kong nilalakad ang tatlong kilometrong kalsada papuntang eskwela — gamit lang ang lumang tsinelas na butas sa ilalim. Minsan, nakayapak na lang ako kasi mas madulas pa sa goma ang butas na suwelas. Pero kahit gano’n, hindi ako sumuko.
Habang ang iba ay nagrereklamo sa ulan, ako, masaya na kapag may makain bago pumasok. Hindi ako nakabili ng bagong gamit, pero dala ko lagi ang pangarap kong makapagpatayo ng bahay para sa nanay kong palaging umiiyak sa gabi dahil sa hirap.
“Anak, pasensya na, wala tayong ulam ngayon,” sabi ni Nanay habang tinitimpla ang sabaw ng asin.
Ang sakit. Pero imbes na umiyak, nag-aral ako nang mas mabuti. Gusto kong patigilin si Nanay sa pagtitinda ng gulay sa init ng araw.
Pinagtawanan ako ng mga kaklase ko dahil luma ang bag ko. Sabi nila, “Hindi ka yayaman diyan sa pag-aaral.”
Pero sa isip ko: ‘Tingnan natin.’
Naging working student ako sa kolehiyo. Naglalako ako ng fishball sa umaga, nag-aaral sa gabi. Walang tulog, kulang sa kain — pero busog sa pangarap.
oong 3rd year college, napagod ako. Gusto ko nang tumigil. Pero isang gabi, nakita ko si Nanay, nakayuko sa altar, umiiyak habang nagdarasal.
“Lord, tulungan N’yo po si anak ko. Kahit ‘wag na po ako, basta siya makapagtapos.”
Doon ko naramdaman — hindi ako pwedeng sumuko.
Tinapos ko ang kurso kong Engineering. Pagkatapos ng graduation, halos walang gustong tumanggap sa akin. Pero sinubukan kong gumawa ng sariling paraan — nagrepair ako ng cellphone, nagbenta ng recycled metal parts. Hanggang unti-unting lumaki ang kita.
Ngayon, may sarili akong construction and electronics company. Nakabili na ako ng bahay para kay Nanay, may kotse, at higit sa lahat — may kapayapaan.
Tuwing tinitingnan ko ang lumang tsinelas na tinabi ko pa hanggang ngayon, napapangiti ako. Kasi iyan ang paalala kung saan ako nagsimula.
👉 “Ang kahirapan ay hindi hadlang — ito ang dahilan para magpursigi ka. Huwag mong ikahiya ang pinanggalingan mo, dahil diyan ka humugot ng lakas.”
💬 Kung ikaw ang bata noon na may butas na tsinelas, ipagpapatuloy mo pa rin ba ang pangarap mo? Bakit oo o bakit hindi?
