“ISANG MATANDANG BABAE ANG PUMASOK SA LUXURY CAR SHOWROOM — MUKHANG PULUBI LANG, PERO ANG SUMUNOD NA NANGYARI, IKINAHIYA NG LAHAT NG NAROROON.”

Si Lola Cora, 72 anyos, ay isang tahimik na matandang babae na palaging nakadamit ng lumang bestida at may dalang payong kahit maaraw. Sa unang tingin, aakalain mong isa lang siyang karaniwang lola na namamasyal sa lungsod. Ngunit walang nakakaalam — isa siyang dating negosyanteng milyonarya na nagretiro at nagpasiyang subukin kung paano siya tatanggapin ng mga tao kapag wala siyang kayamanan.

Isang umaga, pumasok siya sa isang luxury car showroom sa Makati. Maayos ang tindahan — kumikintab ang sahig, mabango, at puno ng mga mamahaling sasakyan. Agad siyang tinignan ng mga sales agent mula ulo hanggang paa.

“Good morning po, Ma’am,” bati ng isa sa kanila na pilit pinipigilan ang tawa.
“Good morning,” sagot ni Lola Cora na may ngiti. “Gusto ko lang po sanang tumingin ng sasakyan. Yung kulay puti, parang ganito oh.”
Tinuturo niya ang brand new white SUV na nakadisplay sa gitna.

Tumingin-tinginan ang mga staff, halatang nagbubulungan.
“Ah, Ma’am, baka gusto niyo po muna sa kabilang tindahan, may mga secondhand doon…”
“Hindi, dito lang,” sagot ni Lola Cora, kalmado pa rin.

Isang mas batang agent, si Jessa, ay palihim na natawa. “Ma’am, baka masyado pong mahal ‘yan. Millions po ang presyo.”
Ngumiti lang si Lola Cora. “Hindi ko naman tinatanong kung mura o mahal. Tinanong ko lang kung pwede kong makita sa loob.”

Sa wakas, pinayagan nila siya, pero may halatang pang-uuyam sa tono. Habang tinitingnan ni Lola Cora ang loob ng kotse, may isang manager na lumapit, halatang nainis.
“Miss, pakiusap, wag mo nang sayangin ang oras ng staff. May mga tunay na buyer na paparating.”

Tahimik na nagsara si Lola Cora ng pinto ng sasakyan, tumango, at lumabas.
Pero bago umalis, kinuha niya ang cellphone sa lumang pitaka, at may tinawagan.

“Hello, anak, pakisabi sa driver, pumarito siya sa showroom na ito. Sabihin mong kunin niya yung unit na tinitingnan ko kanina.”

Nagulat ang lahat nang ilang minuto lang ay may tatlong luxury SUV na pumarada sa labas. Mula roon, lumabas ang isang lalaki na naka-suit — ang CEO ng mismong kumpanya ng car brand.

“Ma’am Cora! Pasensya na po, hindi po ako nasabihan na pupunta kayo.” Yumuko ito sa paggalang.
Tumahimik ang buong showroom. Ang mga sales agent na nanlait kanina ay hindi makatingin.

Ngumiti si Lola Cora, hindi galit, kundi mapayapa.
“Hindi naman ako nagalit. Gusto ko lang sanang makita kung paano ninyo tratuhin ang isang taong mukhang walang pera.”
Tumalikod siya, at bago lumabas, idinagdag:
“Ang tunay na yaman ay hindi nakikita sa damit. Pero ang tunay na pagkatao — lumalabas kapag akala mo, walang nakakakita.”

Kinabukasan, pinalitan ng kumpanya ang patakaran nito:
“Lahat ng papasok, tratuhin na parang VIP — kahit sino pa sila.”