Tone: Emotional, Family Drama, Conversational Tagalog
Structure: Panimula → Pakikibaka → Punto ng Pagbabago → Resolusyon
“Ano bang halaga ng libro sa batang walang pambili ng pangarap?”
Ito ang tanong ni Tala, isang dalagita na lumaki sa maliit na barong-barong malapit sa palengke. Ang ama niyang si Mang Lando, dati’y karpinterong magaling, ay nawalan ng trabaho matapos ang isang aksidente. Simula noo’y nagtitinda na lang sila ng gulay upang mabuhay.
Pero may isang bagay si Tala na kailanman hindi pinagdamot ng ama niya—ang pag-asa.
Tuwing Sabado, dadalhin siya ni Mang Lando sa lumang pampublikong aklatan. Doon natagpuan ni Tala ang isang makintab ngunit sirang libro tungkol sa mga nagtagumpay na Pilipino. Para bang may ilaw na sumindi sa kanya.
“Anak, kahit mahirap tayo… puwede kang makarating kahit saan,” sabi ni Mang Lando habang nakahawak sa balikat ng anak.
At mula noon, naging mundo niya ang mga pahina.
Ngunit ang mundong ginagalawan nila sa realidad ay punô ng gutom, utang, at pagod.
Maraming gabi na walang ulam. May mga araw na wala silang pambili ng pamasahe para makapasok si Tala sa eskwela. Pinagsasabihan siya ng mga kaklase:
“Pangarap mo, mataas. Eh wala ka nga pambili ng libro!”
Mas lalong nadurog ang loob ni Tala nang isang araw…
Nawalan ng malay ang ama sa gitna ng palengke dahil sa labis na pagod at init.
Sa ospital:
“Anak… pasensya na, ha? Hindi kita mabigyan ng mundo na deserve mo…”
Dumampi ang luha ni Tala sa kamay ng ama.
“Pa, hindi ko kailangan ng mundo… kailangan ko ikaw.”
Pero paano kung pati ama niya’y maagaw ng kahirapan?
Isang araw, ipinatawag si Tala ng principal. Kinakabahan siya.
Sa harap ng guro at mismong librarian — may hawak silang papel.
“Congratulations, Tala. Nanalo ka sa National Youth Writers Contest. Full scholarship ka hanggang kolehiyo.”
Nagulat si Tala. Kinikilig. Naiiyak. Hindi makapaniwala.
Pero higit sa lahat… nakaabot sa ama niya ang pangarap na dati’y akala niyang pang-pantasyang eksena lang sa libro.
“Pa… may magandang balita ako,” halos pabulong dahil sa luha.
Ngumiti si Mang Lando, kahit nanghihina:
“Anak… sabi ko sa’yo. May patutunguhan ang batang nagbabasa.”
Lumipas ang mga taon.
Si Tala—dating batang dumidikit sa librong may sira—ay nagtapos bilang isang manunulat at librarian sa mismong aklatang nagbukas ng kanyang pangarap.
Sa araw ng pagbubukas ng isang bagong children’s reading area:
Dinala niya ang isang espesyal na libro.
Hindi ito sikat. Hindi maganda ang pabalat.
Pero nakasulat dito ang kanyang pangalan bilang may-akda.
Sa unang pahina ay may dedikasyon:
Para sa aking ama—
Ang unang taong naniwala sa mundong hindi ko pa nakikita.
Hawak ni Mang Lando ang libro, nanginginig ang kamay, pero puno ng tuwa ang puso.
“Anak… ito pala ang mundong sinasabi mo,” bulong niya habang yumakap sila.
At sa estante, sa pagitan ng mga bagong aklat, nakaukit ang kwento ng pag-asa.
“Hindi nasusukat ang tagumpay sa kapal ng bulsa, kundi sa kapal ng pag-asang pinahiram sa atin ng mahal natin sa buhay.”
Kung bibigyan ka ng pagkakataong magpasalamat sa taong unang naniwala sa’yo…
Sino siya at ano ang sasabihin mo sa kanya?
