AKALA KO DATI, HINDI AKO PANG-NEGOSYO.
Kasi kahit simpleng benta ng yema sa classroom, nalulugi ako. Bakit? Kasi lahat ng kaklase ko… “pa-utang muna, pre!”
At siyempre, ako naman si mabait (at tanga), “Sige, next week na lang!” — na never dumating ang next week. 😅
Pero sabi nga nila, minsan, ang kabiguan mo sa buhay… dun ka rin matututo.
Lumaki ako sa bahay na may tindahan.
Si Nanay, tindera ng lahat — mula suka, load, softdrinks, hanggang shampoo sa sachet.
At ako, “assistant” daw niya. Pero ang totoo, ako yung taga-abot ng sukli na laging mali.
Minsan nga, sabi ni Nanay, “Anak, magaling kang bata… pero wag na wag kang magtitinda.” 😂
Pagkatapos ng high school, wala akong plano sa buhay.
Tambay-tambay lang. Laro, tulog, kape, kain, repeat.
Hanggang isang araw, biglang nag-message ang barkada ko:
“Pre, magtayo tayo ng milk tea business! Kita tayo d’yan!”
Nadala ako sa hype.
Kaya eto ako, bumili ng mga gamit, nag-ambag ng konti, at nagbenta kami sa harap ng bahay namin.
Pero guess what?
WALANG BUMIBILI.
Siguro kasi “MILK TEA” nga raw, pero gamit namin “Bear Brand” at “Tang orange.” 😂
Dumating si Nanay, umiiling.
Sabi niya, “Anak, kung gusto mong kumita, wag mong ihalo ang gatas at Tang! Hindi yan milk tea, yan ay MILK-TANG!”
Ayun, bagsak negosyo.
Pero hindi ako sumuko.
Isang araw, habang nagtitimpla ako ng kape ni Tatay, sabi niya,
“Anak, ang galing mong magtimpla ng kape. Baka gusto mong magtayo ng kapehan dito.”
Akala ko biro. Pero ginusto ko talaga.
Ginamit ko ang natira kong 1,500 pesos, bumili ng mesa, kettle, at instant coffee.
Ginawa kong mini “Kapehan ni Kuya” sa labas ng bahay.
Noong una, tatlo lang ang customer — si Tatay, si Nanay, at yung kapitbahay naming laging may tsismis.
Pero unti-unti, dumami. Kasi sabi nila, “Masarap daw yung kape ko, parang may halong pag-asa.” 😆
Dumating pa nga ang isa kong customer at nagsabi:
“Kuya, pwede ka nang magtayo ng branch!”
Sabi ko, “Aba, oo nga — sa kabilang kanto!”
Unti-unti, kumalat sa barangay.
Yung dating tambay na ako, ngayon, tinatawag nang “Kuya Barista.”
May pahinga na rin si Nanay sa tindahan, kasi ako na daw ang bagong “CEO” — Chief Espresso Officer. ☕😂
Ngayon, may maliit akong coffee shop na talaga namang pinagkakaguluhan.
Hindi siya sosyal, pero totoo — gawang-Pinoy, pusong masa.
At kapag may batang dumadaan, pinapaalala ko sa kanila:
“Huwag mong katakutan ang pagkakamali. Minsan, sa mga sablay, doon mo maririnig ang tunog ng success.”
At siyempre, binibiro ko rin sila:
“Basta wag nyo lang ihalo ang Tang sa gatas, ha!” 😜
☕ “Ang tagumpay, parang kape — mapait sa una, pero kapag tinimplahan ng tiyaga at tamang timpla ng pag-asa, siguradong tatamis.”
Ikaw, anong ‘epic fail’ mo noon na nauwi sa tagumpay (o katatawanan) ngayon? 😅
