“MULA SA LUMANG TSINELAS HANGGANG SA TOGA: ANG ANAK NG LABANDERA NA PINAGTAWANAN PERO NAGING INSPIRASYON NG BAYAN”
“ANAK LANG ‘YAN NG LABANDERA, HINDI ‘YAN AABOT NG KOLEHIYO.”
Yan ang mga salitang hindi ko makakalimutan.
Bata pa lang ako, tinatawag na akong “mahirap” —
at oo, totoo naman.
Lumaki akong nakatira sa barong-barong sa gilid ng riles.
Si Mama, labandera.
Si Papa, tricycle driver.
Pero sa kabila ng kahirapan, lagi nilang sinasabi:
👉 “Anak, huwag mong sukuan ang pag-aaral. Yan lang ang kayamanan mo.”
Tuwing enrollment, nag-aalala si Mama kung saan kukuha ng pambayad.
Tuwing umuulan, tumutulo ang bubong namin habang nag-aaral ako.
At tuwing tinitingnan ako ng mga kaklase kong may bagong cellphone at mamahaling bag…
ako, dala ang lumang bag na tinahi pa ni Mama.
Isang araw, narinig ko pa ang teacher ko na mahina pero malinaw na nagsabi:
“Sayang, matalino sana ‘yan, pero mahirap. Hindi siguro makakapagtuloy ng kolehiyo.”
Masakit.
Parang tinaga sa puso.
Pero habang umiiyak ako sa notebook ko, sinulat ko sa gilid:
💬 “Hindi ako titigil hangga’t hindi ko napapatunayan na mali kayo.”
Nang makatapos ako ng high school bilang valedictorian,
nakakuha ako ng scholarship sa Maynila.
Wala kaming pera, pero may pananalig.
Si Mama, doble-kayod sa labada.
Si Papa, halos di na natutulog sa pamamasada.
Lahat, para lang mapadalhan ako ng pamasahe at baon.
Naranasan kong maglakad pauwi mula sa campus dahil wala nang pamasahe.
Isang sachet lang ng kape ang laman ng tiyan ko buong araw.
Pero sa bawat gutom, naiisip ko si Mama — naglalaba sa ilalim ng araw.
At doon ako kumukuha ng lakas.
Hanggang isang araw, tinawag ako ng dean:
“Congratulations, Lara! Ikaw ang Top Graduate ng batch mo!”
Napaluhod ako sa harap ng stage.
Umiiyak.
Hindi dahil sa pagod,
kundi dahil lahat ng sakripisyo, may kapalit pala. 🌤️
Ngayon, ako na si Teacher Lara.
Nagtuturo ako sa parehong paaralan na minsan kong pinagtawanan.
Tuwing may batang may butas ang sapatos,
ako ‘yung unang lumalapit at sinasabing:
“Huwag mong ikahiya ‘yan.
Hindi hadlang ang kahirapan sa taong may pangarap.”
Si Mama, hindi na naglalaba para sa iba.
Binilhan ko siya ng maliit na washing machine.
Si Papa, may sarili nang tricycle.
Hindi man kami mayaman,
pero puno kami ng pagmamahal at dangal. ❤️
💬 “Ang pinagdaanan mo ngayon ang magiging inspirasyon ng iba bukas.
Huwag mong ikahiya ang hirap — yakapin mo ito, dahil diyan ka hinubog para magtagumpay.”
👉 Ikaw, anong pangungutya o hirap ang gusto mong patunayan na kaya mong lampasan?
